Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

puellam Ap

  • 1 expono

    ex-pōno, posuī, positum, ere, heraus-, offen hinsetzen, aufstellen, I) eig.: A) im allg.: scalas, hinsetzen, anlegen, Verg. Aen. 10, 654: fenum Graecum in sole aut in furno, ut siccescat, Col. 12, 28, 1: eam (partem foliorum inferiorem) supra fieri et exponi ad oculos et ad solem, Gell. 9, 7, 1: im Bilde, vitam in oculis atque in conspectu omnium, Cic. div. in Caec. 27: totam causam explicemus atque ante oculos expositam consideremus, Cic. Rosc. Am. 34. – dah. expositus, v. Örtl., frei daliegend, hinliegend, sich erstreckend, expositae prope in ipsis litoribus urbes, Liv.: Numidia ad ripas exposita fluminis Ampsaci, Mela: rupes exposta (= exposita) ponto, Verg. – B) insbes.: 1) an das Land setzen, a) an das Land werfen, -spülen, os (Orphei) peregrinis arenis, Ov. met. 11, 56: contortas fundo rates Tauromenitanis litoribus (v. der Charybdis), Pacat. pan. 26, 4. – b) als naut. t. t., α) an das Land setzen, landen, ausladen, ausschiffen, lebl. Ggstde., advexi, exposui, Cic.: exp. frnmentum, Cic.: merces suas, ICt.: tegulas de navibus, Liv. – Pers. (bes. Truppen), copias, milites, exercitum, Caes.: ibi Themistoclem, Nep.: milites (ex) navibus, Caes.: filium in terram, Caes.: milites od. exercitum in terram, Caes. u. Liv.: legiones in terram, Vell.: alqm in litus, Liv., in litore, Suet.: alqm in portu Tarentino, Iustin.: exercitum in Africa, Liv.: milites ad eum locum, qui appellabatur Palaeste, Caes. – dah. scherzh., ego istos amasios hoc ictu exponam (an die Luft setzen) atque omnes eiciam foras, Plaut. truc. 658: paene exposivit cubito, hat mich fast auf den Sand gesetzt, Plaut. Cas. 853. – β) über Bord werfen, onus, Marcian. dig. 39, 4, 16. § 8. – 2) öffentlich aufstellen, alqd venditioni, Tac.: bes. zur Schau, vasa Samia, Cic.: u. magnum argenti pondus (eine Masse von Silbergeschirr), Caes.: alqm populo videndum, Ov.: copias in omnibus collibus, gleichs. ausstellen, offen aufstellen, Caes. – 3) ein Kind an einem Orte aussetzen, puellam, Komik.: puerum, Iustin.: pueros, Lact.: filios, Tert.: puellam ad necem, Plaut.: in proxima alluvie pueros, Liv.: infantem ad ianuam matris, Suet.: ingenuus in Gallia natus, sed expositus, Suet.: subst., expositum agnoscere, recipere, Quint.: lex de expositis, Quint. – 4) eine Pflanze usw. ins Land setzen, mense Februario seu planta seu semen exponitur, Pallad. 3, 25, 31. – II) übtr.: 1) aufstellen, vor Augen legen, a) im allg.: praemia alci, Cic.: vitam suam ad imitandum, Cic.: factum (zur Nachahmung), Cic. – b) aussetzen = zur Verfügung stellen, alci DCCC, Cic.: per urbes benigne commeatus, Liv.: colores alci ad variandum, Cic. – c) als jurist. t. t., schriftl. ausstellen, epistulam (einen Schein) in eos exposuit, ICt.: exp. cautionem in alqm, ICt. – 2) mündlich od. schriftlich darlegen, a) aus einandersetzen, darstellen, zeigen, schildern, beschreiben, abhandeln, vitam alcis totam, Cic.: mores Graiorum, Nep.: alqm versibus, Nep.: breviter consulatum alcis, Cic.: Africae situm paucis, Sall.: mandata in senatu, Cic.: plura de alqo, Nep.: bl. de vita imperatorum, Nep.: m. folg. indir. Fragesatz (m. qui, quid, quemadmodum u. dgl.), Lucr., Cic. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin. (= zeigen, dartun), Lucr. 1, 121. Cic. Tusc. 1, 26. – b) den Inhalt von etwas in Worte kleiden, aufsetzen, aufstellen, condiciones pacis, Iustin.: orationem obliquam, Iustin. – 3) aussetzen = preisgeben, bloßstellen, gew. exponi od. expositum esse u. Partiz. expositus, a) der Lage, Stellung nach, ager expositus ventis, Plin.: locus expositus solibus, Plin.: mare procellis undique expositum, Mela: mare in omnes tempestates expositum, Sen.: mare nimiā propinquitate ad pericula classium externarum expositum, Liv.: expositi adversus Italiam, Liv.: ut (exercitus) undique hosti exponeretur, Flor.: expositus ad ictus, Liv. u. Curt.: ad omnes ictus, Curt.: contra magnas copias se expositum videre, Auct. b. Afr. – b) den Verhältnissen nach, ne inermes provinciae barbaris nationibus exponerentur, Tac.: expositum ad invidiam Marcelli nomen, Tac.: ut minus ad iniurias fortunae simus expositi, Sen.: libertas exposita ad iniurias Masinissae, Liv.: ira magis exposita contemptui est, Sen. – absol. (iracundi) simplices videntur, quia expositi sunt, weil sie (der Tücke) preisgegeben sind, Sen. de ira 2, 16, 3: u. so bei Spät. oft = dem Hohne preisgeben, nomen dei, Lact.: vitia patriarcharum, Ambros.; vgl. Bünem. Lact. 1, 7. § 7. – 4) ablegen (s. Bünem. Lact. 3, 26, 13 u. 7, 5, 22. Rönsch Itala p. 364), nomen virginitatis, Arnob.: infantiam, Lact.: veterem hominem, Tert.: curas, Arnob. – / Archaist. Perf. exposivit, Plaut. Cas. 853. – Synkop. Partiz. Perf. expostus, Cato r. r. 151, 2. Verg. Aen. 10, 694. Stat. Theb. 5, 551 u. 7, 197.

    lateinisch-deutsches > expono

  • 2 adimo

    ădĭmo, ĕre, ĕmi, emptum [ad + emo] - tr. - prendre en tirant à soi, enlever, ôter, retirer, ravir.    - adimere aliquid alicui: enlever qqch à qqn.    - adimere compedes alicui, Plaut.: délivrer qqn de ses chaînes.    - adimere curas, Ter.: bannir les soucis.    - vitam alicui adimere: ôter la vie à qqn.    - adimere puellam leto, Hor.: dérober une jeune fille à la mort.    - ademptus (fato): enlevé (par la mort).    - ademit posse reverti, Ov.: il enleva la possibilité d'un retour.
    * * *
    ădĭmo, ĕre, ĕmi, emptum [ad + emo] - tr. - prendre en tirant à soi, enlever, ôter, retirer, ravir.    - adimere aliquid alicui: enlever qqch à qqn.    - adimere compedes alicui, Plaut.: délivrer qqn de ses chaînes.    - adimere curas, Ter.: bannir les soucis.    - vitam alicui adimere: ôter la vie à qqn.    - adimere puellam leto, Hor.: dérober une jeune fille à la mort.    - ademptus (fato): enlevé (par la mort).    - ademit posse reverti, Ov.: il enleva la possibilité d'un retour.
    * * *
        Adimo, adimis, pen. cor. ademi, pe. prod. ademptum, adimere. Oster.
    \
        Illi aditum littoris Syracusanis ademerunt. Cic. Ils les ont empesché d'arriver ou d'aborder au rivage.
    \
        Adimere aegritudinem. Terent. Delivrer d'ennuy.
    \
        Animam alicui Plaut. Le tuer.
    \
        Causam rei alicuius faciendae. Terent. Oster l'occasion.
    \
        Ciuitatem alicui. Cic. Bannir de la ville.
    \
        Curam. Terent. Mettre ou jecter hors de soulci.
    \
        Facultatem. Caesar. Oster le povoir.
    \
        Formam alicui. Plaut. Desfigurer, Desvisager, Oster la beaulté.
    \
        Leto aliquem adimere, Id est morti. Horat. Le garder de mourir, Luy sauver la vie.
    \
        Memoriam. Plin. Faire perdre la memoire.
    \
        Metum. Terent. Delivrer d'une paour.
    \
        Nomen virgineum, Id est virginitatem. Ouid. Despuceler.
    \
        Soccos pedibus. Plaut. Deschausser.
    \
        Somnum. Cic. Garder de dormir.
    \
        Vincula canibus. Ouid. Deslier, Descoupler.
    \
        Vires dolor adimit. Ouid. Debilite et affoiblit la personne.
    \
        Vitam. Cic. Tuer.
    \
        Vocem homini adimere creditur lupus. Plin. Luy faire perdre la parolle.
    \
        Adimam cantare seueris. Hora. Aux hommes graves j'osteray le chanter.

    Dictionarium latinogallicum > adimo

  • 3 destino

    destino, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fixer, assujettir. [st2]2 [-] destiner, désigner. [st2]3 [-] arrêter, fixer, résoudre, déterminer, projeter, former le dessein. [st2]4 [-] assigner, fixer, marquer. [st2]5 [-] choisir, fixer son choix sur, élire, nommer. [st2]6 [-] viser, envoyer au but. [st2]7 [-] offrir un prix, acheter, acquérir.    - aliquem ad mortem destinare: destiner qqn à la mort.    - diem necis alicui destinare: fixer le jour du supplice de qqn.    - aliquem regem destinare, Just. 42, 4, 14: faire qqn roi, désigner qqn comme roi.    - destinare + inf.: décider de.    - destinare + prop. inf.: décider que.    - aliquid sibi destinare: se réserver qqch, acheter qqch.    - aliquid ad aliquem destinare: envoyer qqch à qqn.    - quanti destinat aedes? Plaut.: combien achète-t-il la maison?
    * * *
    destino, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] fixer, assujettir. [st2]2 [-] destiner, désigner. [st2]3 [-] arrêter, fixer, résoudre, déterminer, projeter, former le dessein. [st2]4 [-] assigner, fixer, marquer. [st2]5 [-] choisir, fixer son choix sur, élire, nommer. [st2]6 [-] viser, envoyer au but. [st2]7 [-] offrir un prix, acheter, acquérir.    - aliquem ad mortem destinare: destiner qqn à la mort.    - diem necis alicui destinare: fixer le jour du supplice de qqn.    - aliquem regem destinare, Just. 42, 4, 14: faire qqn roi, désigner qqn comme roi.    - destinare + inf.: décider de.    - destinare + prop. inf.: décider que.    - aliquid sibi destinare: se réserver qqch, acheter qqch.    - aliquid ad aliquem destinare: envoyer qqch à qqn.    - quanti destinat aedes? Plaut.: combien achète-t-il la maison?
    * * *
        Destino, destinas, pe. cor. destinare, Ex de et sto compositum videtur. Plin. iun. Proposer, Destiner choses en soymesme.
    \
        Quanti destinat aedes? Plaut. Combien propose il de vendre sa maison?
    \
        Destinare animo, et animis, et in animo. Liu. Proposer et arrester en soymesme.
    \
        Animis Leusippum omnes caedis authorem destinabant. Liu. Chascun souspeconnoit et disoit en soymesme que Leusippus avoit faict le meurtre.
    \
        De ampliando imperio maiora in dies destinabat. Sueto. Il proposoit.
    \
        Destinati Censores. Plin. iunior. Destinez.
    \
        Destinare aliquem arae. Virg. Le destiner à estre immolé et sacrifié.
    \
        Asclepiades vbi aegrum triduo per omnia fatigarat, quarto die cibo destinabat. Ordonnoit que le malade commenceroit à manger.
    \
        Destinare ad certamen. Liu. Assigner, Ordonner, Deputer, Destiner pour le combat, Determiner.
    \
        Destinare alicui diem necis. Cic. Assigner jour, Determiner.
    \
        Ictum certum destinare. Claud. Envoyer le coup droict, ou Frapper d'une pierre ou d'autre chose ce à quoy on vise, sans y faillir.
    \
        Destinari ad mortem. Liu. Estre destiné à mourir.
    \
        Destinare alicui prouinciam. Liu. Assigner et bailler quelque charge, ou Proposer de luy bailler.
    \
        Destinare puellam, pro Despondere. Plin. iunior. Accorder et destiner, Promettre.
    \
        Destinare sibi puellam minis triginta. Plaut. Se preparer de bailler telle somme pour une fille.
    \
        Destinare sermonibus aliquem hostem esse. Liu. Quand le commun bruit va devinant qu'on luy fera la guerre.
    \
        Destinare spe aliquid futurum. Liu. Anticiper par esperance la chose qui se fera, Esperer et quasi prophetizer que quelque chose se fera.
    \
        Seruitiis destinare aliquem. Valer. Flac. Le destiner à servage, ou servitude, à estre serf.
    \
        Destinatum est mihi, et Destinatum est mihi in animo. Plin. iunior. Liu. J'ay proposé et arresté en moymesme.
    \
        Destinare, pro Mittere. Suet. Legationem ad Praetorianos destinauerunt. Envoyerent.
    \
        Destinare, pro Notare. Curt. Dioxippus coniectum oculorum, quibus vt fur destinabatur, ferre non potuit. Estoit remarqué.

    Dictionarium latinogallicum > destino

  • 4 salto

    salto, āre, āvi, ātum    - intr. et tr. - danser, jouer la pantomime; exécuter (une danse), jouer (une pièce).    - saltare discere, Cic.: apprendre à danser.    - saltatur per omnes gentes, Quint.: la danse est de tous les pays.    - saltat incidens particulas, Cic.: il va sautillant d'incise en incise.    - saltare cyclopa, Hor.: danser le cyclope.    - saltare puellam, Ov.: jouer le rôle d'une jeune fille.    - carmina saltari nostra scribis, Cic.: tu m'écris que mes poèmes deviennent des sujets de pantomime.
    * * *
    salto, āre, āvi, ātum    - intr. et tr. - danser, jouer la pantomime; exécuter (une danse), jouer (une pièce).    - saltare discere, Cic.: apprendre à danser.    - saltatur per omnes gentes, Quint.: la danse est de tous les pays.    - saltat incidens particulas, Cic.: il va sautillant d'incise en incise.    - saltare cyclopa, Hor.: danser le cyclope.    - saltare puellam, Ov.: jouer le rôle d'une jeune fille.    - carmina saltari nostra scribis, Cic.: tu m'écris que mes poèmes deviennent des sujets de pantomime.
    * * *
        Salto, saltas, saltare, Frequentatiuum. Cic. Danser, Carroler, Baler, Treper. \ Discit saltare. Macrob. Il apprend à danser.
    \
        Eleganter saltare. Sallust. Bien danser et de bonne grace.
    \
        Laudes alicuius saltare. Plin. iunior. Danser en chantant les louanges d'aucun.

    Dictionarium latinogallicum > salto

  • 5 sisto

    sisto, ĕre, stĭtī (qqf. stĕti), stătum - tr. -    - [gr]gr. ἴστημι (*σίστημι). [st1]1 [-] faire tenir, poser, établir, placer, mettre, fixer, déposer.    - cadum sistere, Plaut.: faire tenir le baril sur sa tête (pour faire boire).    - molliter siste me, Plaut.: pose-moi doucement.    - aciem sistere, Virg.: ranger ses troupes.    - status dies, Cic.: jour fixé.    - in statam diem, Liv.: à jour fixe.    - caelatus eodem sistitur argento crater, Ov. M. 8: un cratère, ciselé dans le même argent, est posé sur la table. [st1]2 [-] soutenir (ce qui tombe), affermir, fortifier, consolider, fixer, rétablir, remettre sur pied.    - Quinctius dictitabat non ita civitatem aegram esse ut consuetis remediis sisti posset, Liv. 3: Quinctius répétait que l'Etat souffrait au point de ne pas pouvoir se rétablir avec les remèdes habituels.    - sistere animum in tranquillo, Plaut.: rétablir le calme dans l'esprit.    - rem Romanam sistere, Virg.: raffermir la puissance romaine.    - sistere aliquem salvum, Plaut.: sauver qqn.    - ego vos salvas sistam, ne timete, Plaut. Rud.: je vous mettrai en sécurité, n'ayez pas peur. [st1]3 [-] élever, construire, ériger.    - effigies sistere, Tac.: dresser des statues.    - sibi templum sisti non prohibuit, Tac.: il ne s'opposa pas à ce qu'on lui élevât un temple. [st1]4 [-] faire venir devant, amener, faire comparaître; venir trouver (qqn), se rendre (chez qqn).    - sistere vadimonium, Cic.: comparaître, obéir à l'assignation.    - juris sui jacturam adsertorem non facere quin ducat puellam sistendamque promittat (= fore ut puella sistatur in judicio), Liv. 3: le demandeur n'abandonne pas son droit d'emmener la jeune fille tout en promettant de la présenter au tribunal.    - se sistere (sisti, au passif): se présenter, comparaître.    - sistere aliquem, Cic. Liv.: faire comparaître qqn, assigner qqn en justice.    - sisto ego tibi me, Plaut.: je comparais devant toi.    - vas factus est alter ejus sistendi, Cic. Off. 3: l'autre se fit garant de sa comparution.    - des operam ut te sistas, Cic. Att. 3: fais en sorte de venir me trouver.    - te nobis in Graecia siste, Cic.: viens me joindre en Grèce.    - patrio te litore sistam, Virg.: je te conduirai aux rivages de la patrie. [st1]5 [-] empêcher d'avancer, arrêter, retenir, contenir, réprimer, empêcher.    - gradum sistere (pedem sistere): s'arrêter.    - sistere a cursu, Liv.: suspendre sa course.    - lacrimas sistere, Ov.: sécher ses larmes, cesser de pleurer.    - statis militum odiis, Tac.: la haine des soldats s'étant apaisée.    - dum populatio sisteretur, Tac.: pourvu que le pillage cessât.    - neque sisti potuit quin palatium haurirentur (igni), Tac. An. 15: on ne put empêcher l'incendie de dévorer le palais. - intr. - [st1]6 [-] se tenir debout, se placer, s'arrêter, se fixer solidement, se maintenir, se soutenir, résister à.    - sistere alicui: résister à qqn.    - non sisti potest, Plaut.: on ne peut plus tenir.    - vix concordiā sisti videbatur, Liv. 3: à peine avec la bonne entente pouvait-on tenir bon.
    * * *
    sisto, ĕre, stĭtī (qqf. stĕti), stătum - tr. -    - [gr]gr. ἴστημι (*σίστημι). [st1]1 [-] faire tenir, poser, établir, placer, mettre, fixer, déposer.    - cadum sistere, Plaut.: faire tenir le baril sur sa tête (pour faire boire).    - molliter siste me, Plaut.: pose-moi doucement.    - aciem sistere, Virg.: ranger ses troupes.    - status dies, Cic.: jour fixé.    - in statam diem, Liv.: à jour fixe.    - caelatus eodem sistitur argento crater, Ov. M. 8: un cratère, ciselé dans le même argent, est posé sur la table. [st1]2 [-] soutenir (ce qui tombe), affermir, fortifier, consolider, fixer, rétablir, remettre sur pied.    - Quinctius dictitabat non ita civitatem aegram esse ut consuetis remediis sisti posset, Liv. 3: Quinctius répétait que l'Etat souffrait au point de ne pas pouvoir se rétablir avec les remèdes habituels.    - sistere animum in tranquillo, Plaut.: rétablir le calme dans l'esprit.    - rem Romanam sistere, Virg.: raffermir la puissance romaine.    - sistere aliquem salvum, Plaut.: sauver qqn.    - ego vos salvas sistam, ne timete, Plaut. Rud.: je vous mettrai en sécurité, n'ayez pas peur. [st1]3 [-] élever, construire, ériger.    - effigies sistere, Tac.: dresser des statues.    - sibi templum sisti non prohibuit, Tac.: il ne s'opposa pas à ce qu'on lui élevât un temple. [st1]4 [-] faire venir devant, amener, faire comparaître; venir trouver (qqn), se rendre (chez qqn).    - sistere vadimonium, Cic.: comparaître, obéir à l'assignation.    - juris sui jacturam adsertorem non facere quin ducat puellam sistendamque promittat (= fore ut puella sistatur in judicio), Liv. 3: le demandeur n'abandonne pas son droit d'emmener la jeune fille tout en promettant de la présenter au tribunal.    - se sistere (sisti, au passif): se présenter, comparaître.    - sistere aliquem, Cic. Liv.: faire comparaître qqn, assigner qqn en justice.    - sisto ego tibi me, Plaut.: je comparais devant toi.    - vas factus est alter ejus sistendi, Cic. Off. 3: l'autre se fit garant de sa comparution.    - des operam ut te sistas, Cic. Att. 3: fais en sorte de venir me trouver.    - te nobis in Graecia siste, Cic.: viens me joindre en Grèce.    - patrio te litore sistam, Virg.: je te conduirai aux rivages de la patrie. [st1]5 [-] empêcher d'avancer, arrêter, retenir, contenir, réprimer, empêcher.    - gradum sistere (pedem sistere): s'arrêter.    - sistere a cursu, Liv.: suspendre sa course.    - lacrimas sistere, Ov.: sécher ses larmes, cesser de pleurer.    - statis militum odiis, Tac.: la haine des soldats s'étant apaisée.    - dum populatio sisteretur, Tac.: pourvu que le pillage cessât.    - neque sisti potuit quin palatium haurirentur (igni), Tac. An. 15: on ne put empêcher l'incendie de dévorer le palais. - intr. - [st1]6 [-] se tenir debout, se placer, s'arrêter, se fixer solidement, se maintenir, se soutenir, résister à.    - sistere alicui: résister à qqn.    - non sisti potest, Plaut.: on ne peut plus tenir.    - vix concordiā sisti videbatur, Liv. 3: à peine avec la bonne entente pouvait-on tenir bon.
    * * *
        Sisto, sistis, stiti, statum, sistere. Virg. Retenir et arrester.
    \
        Siste gradum. Virgil. Arreste toy.
    \
        Aluum sistere. Plin. Reserrer le flux de ventre.
    \
        Siste tuos fletus. Ouid. Cesse de plourer, Ne pleure plus.
    \
        Fugam sistere. Liu. Arrester ceulx qui fuyent, Faire cesser la fuite.
    \
        Gradum sistere. Liu. S'arrester.
    \
        Legiones ferociter instantes sistere. Liu. Arrester.
    \
        Profluuium genitale, vel sanguinem sistere. Plin. Estancher.
    \
        Templum iisdem vestigiis sisteretur. Tacit. Seroit situé et basti.
    \
        Sistere. Cic. Presenter, Amener et exhiber en personne.
    \
        Vt te ante Calend. Ianuarias, vbicunque erimus, sistas. Cic. Que tu te trouves personnellement.
    \
        In iudicium sisti. Vlpian. Comparoir en personne en jugement.
    \
        Qui Rempub. sistere negat posse. Cicero. Demeurer en estre, ou en estat.
    \
        Sistere ruinas. Plin. iunior. Faire cesser les ruines, et que les maisons n'aillent plus en decadence.

    Dictionarium latinogallicum > sisto

  • 6 expono

    ex-pōno, posuī, positum, ere, heraus-, offen hinsetzen, aufstellen, I) eig.: A) im allg.: scalas, hinsetzen, anlegen, Verg. Aen. 10, 654: fenum Graecum in sole aut in furno, ut siccescat, Col. 12, 28, 1: eam (partem foliorum inferiorem) supra fieri et exponi ad oculos et ad solem, Gell. 9, 7, 1: im Bilde, vitam in oculis atque in conspectu omnium, Cic. div. in Caec. 27: totam causam explicemus atque ante oculos expositam consideremus, Cic. Rosc. Am. 34. – dah. expositus, v. Örtl., frei daliegend, hinliegend, sich erstreckend, expositae prope in ipsis litoribus urbes, Liv.: Numidia ad ripas exposita fluminis Ampsaci, Mela: rupes exposta (= exposita) ponto, Verg. – B) insbes.: 1) an das Land setzen, a) an das Land werfen, - spülen, os (Orphei) peregrinis arenis, Ov. met. 11, 56: contortas fundo rates Tauromenitanis litoribus (v. der Charybdis), Pacat. pan. 26, 4. – b) als naut. t. t., α) an das Land setzen, landen, ausladen, ausschiffen, lebl. Ggstde., advexi, exposui, Cic.: exp. frnmentum, Cic.: merces suas, ICt.: tegulas de navibus, Liv. – Pers. (bes. Truppen), copias, milites, exercitum, Caes.: ibi Themistoclem, Nep.: milites (ex) navibus, Caes.: filium in terram, Caes.: milites od. exercitum in terram, Caes. u. Liv.: legiones in terram, Vell.: alqm in litus, Liv., in litore, Suet.: alqm in portu Tarentino, Iustin.: exercitum in Africa, Liv.: mi-
    ————
    lites ad eum locum, qui appellabatur Palaeste, Caes. – dah. scherzh., ego istos amasios hoc ictu exponam (an die Luft setzen) atque omnes eiciam foras, Plaut. truc. 658: paene exposivit cubito, hat mich fast auf den Sand gesetzt, Plaut. Cas. 853. – β) über Bord werfen, onus, Marcian. dig. 39, 4, 16. § 8. – 2) öffentlich aufstellen, alqd venditioni, Tac.: bes. zur Schau, vasa Samia, Cic.: u. magnum argenti pondus (eine Masse von Silbergeschirr), Caes.: alqm populo videndum, Ov.: copias in omnibus collibus, gleichs. ausstellen, offen aufstellen, Caes. – 3) ein Kind an einem Orte aussetzen, puellam, Komik.: puerum, Iustin.: pueros, Lact.: filios, Tert.: puellam ad necem, Plaut.: in proxima alluvie pueros, Liv.: infantem ad ianuam matris, Suet.: ingenuus in Gallia natus, sed expositus, Suet.: subst., expositum agnoscere, recipere, Quint.: lex de expositis, Quint. – 4) eine Pflanze usw. ins Land setzen, mense Februario seu planta seu semen exponitur, Pallad. 3, 25, 31. – II) übtr.: 1) aufstellen, vor Augen legen, a) im allg.: praemia alci, Cic.: vitam suam ad imitandum, Cic.: factum (zur Nachahmung), Cic. – b) aussetzen = zur Verfügung stellen, alci DCCC, Cic.: per urbes benigne commeatus, Liv.: colores alci ad variandum, Cic. – c) als jurist. t. t., schriftl. ausstellen, epistulam (einen Schein) in eos exposuit, ICt.: exp. cautionem in alqm, ICt. – 2) mündlich od. schriftlich darlegen, a) aus-
    ————
    einandersetzen, darstellen, zeigen, schildern, beschreiben, abhandeln, vitam alcis totam, Cic.: mores Graiorum, Nep.: alqm versibus, Nep.: breviter consulatum alcis, Cic.: Africae situm paucis, Sall.: mandata in senatu, Cic.: plura de alqo, Nep.: bl. de vita imperatorum, Nep.: m. folg. indir. Fragesatz (m. qui, quid, quemadmodum u. dgl.), Lucr., Cic. u.a.: m. folg. Acc. u. Infin. (= zeigen, dartun), Lucr. 1, 121. Cic. Tusc. 1, 26. – b) den Inhalt von etwas in Worte kleiden, aufsetzen, aufstellen, condiciones pacis, Iustin.: orationem obliquam, Iustin. – 3) aussetzen = preisgeben, bloßstellen, gew. exponi od. expositum esse u. Partiz. expositus, a) der Lage, Stellung nach, ager expositus ventis, Plin.: locus expositus solibus, Plin.: mare procellis undique expositum, Mela: mare in omnes tempestates expositum, Sen.: mare nimiā propinquitate ad pericula classium externarum expositum, Liv.: expositi adversus Italiam, Liv.: ut (exercitus) undique hosti exponeretur, Flor.: expositus ad ictus, Liv. u. Curt.: ad omnes ictus, Curt.: contra magnas copias se expositum videre, Auct. b. Afr. – b) den Verhältnissen nach, ne inermes provinciae barbaris nationibus exponerentur, Tac.: expositum ad invidiam Marcelli nomen, Tac.: ut minus ad iniurias fortunae simus expositi, Sen.: libertas exposita ad iniurias Masinissae, Liv.: ira magis exposita contemptui est, Sen. – absol. (iracundi) simplices videntur,
    ————
    quia expositi sunt, weil sie (der Tücke) preisgegeben sind, Sen. de ira 2, 16, 3: u. so bei Spät. oft = dem Hohne preisgeben, nomen dei, Lact.: vitia patriarcharum, Ambros.; vgl. Bünem. Lact. 1, 7. § 7. – 4) ablegen (s. Bünem. Lact. 3, 26, 13 u. 7, 5, 22. Rönsch Itala p. 364), nomen virginitatis, Arnob.: infantiam, Lact.: veterem hominem, Tert.: curas, Arnob. – Archaist. Perf. exposivit, Plaut. Cas. 853. – Synkop. Partiz. Perf. expostus, Cato r. r. 151, 2. Verg. Aen. 10, 694. Stat. Theb. 5, 551 u. 7, 197.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expono

  • 7 puella

    pŭella, ae (dat. and abl. plur. puellabus, Cn. Gell. ap. Charis. p. 39 P.), f. [puellus], a female child, a girl, maiden, lass.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    eam nunc puellam filiam ejus quaerimus,

    Plaut. Cist. 2, 3, 77:

    puellam parere,

    Ter. Heaut. 4, 1, 14:

    parvola puella,

    id. Eun. 1, 2, 29:

    puella infans,

    Hor. Ep. 2, 1, 99:

    pueri atque puellae,

    id. S. 1, 1, 85; 2, 3, 130; Cic. Att. 1, 5, 6:

    audi, Luna, puellas,

    Hor. C. S. 36:

    puellarum chorus,

    id. C 2, 5, 21: pueri innuptaeque puellae, Verg. A. 6, 307.—
    B.
    In partic.
    1.
    A beloved maiden, a sweetheart, mistress ( poet.):

    vixi puellis nuper idoneus,

    Hor. C. 3, 26, 1:

    proditor puellae risus ab angulo,

    id. ib. 1, 9, 22:

    mendax,

    id. S. 1, 5, 82:

    cara,

    id. Ep. 1, 18, 74:

    blanda,

    Ov. Am. 2, 2, 34; Mart. 10, 109, 3 al.— Transf., in jest, of a kitten, Mart. 1, 109, 16.—
    * 2.
    A daughter:

    Danai puellae,

    Hor. C. 3, 11, 23.—
    II.
    Transf., in gen., a young female, young woman, young wife ( poet. and in post-Aug. prose):

    puellae Jam virum expertes,

    Hor. C. 3, 14, 10:

    laborantes utero puellae,

    id. ib. 3, 22, 2:

    viduae cessate puellae,

    Ov. F. 2, 557. So of Penelope, who was married, Ov. H. 1, 115;

    of Antiope,

    Prop. 3, 13 (4, 14), 21; 34;

    of Phædra,

    Ov. H. 4, 2;

    of Helen,

    id. A. A. 1, 54 al.;

    of the wife of a second husband,

    Stat. S. 1, 2, 163;

    of Servilia, wife of the exiled Pollio,

    Tac. A. 16, 30;

    of Octavia, wife of Nero,

    id. ib. 14, 64; cf. Gell. 12, 1, 4.—
    B.
    A female slave (very rare), Hor. C. 4, 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > puella

  • 8 salto

    salto (once salĭto, Varr. L. L. 5, § 85 Müll., Salii a salitando), āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [2. salio], to dance (in the widest signif. of the word, including pantomime and gesticulation; mostly with a contemptuous accessory signif.).
    I.
    Neutr.: vidi in his unum puerum bullatum, non minorem annis duodecim, cum crotalis saltare, quam saltationem impudicus servulus honeste saltare non posset, Scipio Afric. ap. Macr. S. 2, 10 (v. the whole chapter on this subject); cf. Cic. Pis. 10, 22; id. Deiot. 9, 26; id. Mur. 6, 13; id. Off. 3, 24, 93:

    in foro (as an indecorum),

    id. ib. 3, 19, 75:

    quin scire velim saltare puellam,

    Ov. A. A. 3, 349:

    fac saltet,

    id. R. Am. 334: Sa. Salta, saltabo ego simul. Ste. Siquidem mihi saltandum est, tum vos date, bibat, tibicini, Plaut. Stich. 5, 5, 14; 5, 5, 16; cf.:

    ad tibicinis modos (ludiones),

    Liv. 7, 2:

    tu inter eas restim ductans saltabis,

    Ter. Ad. 4, 7, 34:

    negarem posse eum (sc. oratorem) satisfacere in gestu, nisi palaestram, nisi saltare didicisset,

    Cic. de Or. 3, 22, 83: si vox est, canta;

    si mollia bracchia, salta,

    Ov. A. A. 1, 595; Vulg. 2 Reg. 6, 14; id. Matt. 14, 6.—Prov.:

    cecinimus vobis, et non saltastis,

    Vulg. Matt. 11, 17; cf. Luc. 7, 32.— Impers. pass.:

    cantatur ac saltatur per omnes gentes,

    Quint. 2, 17, 10.—
    * B.
    Trop., of an orator, to speak in a jerking manner, i. e. in little clauses:

    Hegesias dum imitari Lysiam vult, saltat incidens particulas,

    Cic. Or. 67, 226.—
    II.
    Act., to dance, i. e. to represent by dancing and gesticulation, to perform in pantomime a play or a part (not ante-Aug.):

    pantomimus Mnester tragoediam saltavit, quam olim Neoptolemus tragoedus egerat,

    Suet. Calig. 57; so,

    pyrrhicham,

    id. Caes. 39:

    aliquam mimo saltante puellam,

    Ov. A. A. 1, 501:

    Cyclopa,

    Hor. S. 1, 5, 63:

    Glaucum,

    Vell. 2, 83, 2:

    Turnum Vergilii,

    Suet. Ner. 54: odaria, to accompany [p. 1621] with dancing, Petr. 53, 11:

    laudes alicujus,

    Plin. Pan. 54, 1.— Pass.:

    ficti saltantur amantes,

    Ov. R. Am. 755:

    saltata poëmata,

    recited with an accompaniment of dancing, id. Tr. 2, 519; cf. id. ib. 5, 7, 25:

    plerique jactant cantari saltarique commentarios suos,

    Tac. Or. 26:

    saltatur Venus, saltatur et Magna Mater,

    Arn. 4, n. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > salto

  • 9 adimo

    ad-imo, ēmī, ēm(p)tum, ere [ emo ]
    a. alicui aliquid и aliquid ab aliquo C etc. — отнимать у кого-л. что-л., лишать кого-л. чего-л. (a. alicui pecuniam, vitam, aspectum solis C)
    rapta (sunt), adĭmi quae potuēre, mihi O — у меня похищено всё, что (вообще) могло быть отнято
    a. leto aliquem H — спасти кого-л. от смерти
    2) снимать, удалять (compedes alicui Pl; vincula canibus O)
    3) похищать, уносить, увозить ( puellam alicui H)
    4) поэт. запрещать ( cantare alicui H). — см. тж. ademptus

    Латинско-русский словарь > adimo

  • 10 alumnor

    (ātus sum), ārī depon. [ alumnus ]
    2) дрессировать, натаскивать ( canes Ap)

    Латинско-русский словарь > alumnor

  • 11 salto

    āvī, ātum, āre [intens. к salio II \]
    1) танцевать, плясать (с пантомимой) C, Ap etc.
    2) перен. подпрыгивать, т. е. выражаться отрывисто, говорить обрывками фраз ( orator saltat C)
    3) пантомимически представлять, изображать (puellam O; tragoediam Su); жестами выражать (carmina pleno theatro saltantur O; saltata poëmata O)

    Латинско-русский словарь > salto

  • 12 tango

    tetigī, tāctum, ere
    1)
    а) трогать, (при)касаться (aliquem digito Pl; genu terram C)
    t. genua alicujus Pt — обнимать чьи-л. колени ( в знак мольбы)
    non tangendus H — неприкосновенный, запретный
    б) ощупывать, щупать ( corpus Lcr)
    2) пробовать, есть ( cibos dente H) или выпивать ( calĭcem Pl)
    3) соприкасаться, достигать, граничить (haec civitas Rhenum tangit Cs)
    4) захватывать, завладевать
    5) бить, ударять (aliquem flagello H)
    flos tactus aratro Ctl — цветок, задетый плугом
    6) смачивать, орошать ( aliquid aquā O); смазывать ( comas medicamine O); окуривать ( sulpure O)
    de aliquā re se usque tetigisse Ptнаесться или напиться чего-л. досыта
    8)
    а) вступать, прибывать
    б) добраться, достичь (t. portus V)
    9) затрагивать, упоминать, касаться (aliquid leviter C)
    10) заниматься, предаваться
    11)
    а) (рас)трогать, волновать ( animum alicujus L)
    б) задевать, тревожить, беспокоить
    12) сманивать, совращать (puellam Ter, Fl etc.); заманивать, ловить ( volucres textis arundinibus Pt)
    13) выманивать, надувать (aliquem triginta minis Poëta ap. C)
    14) испытывать, переживать ( tales curas V)

    Латинско-русский словарь > tango

  • 13 Nanúm cujúsdam Atlánta vocámus

    И чьего-нибудь карлика мы называем Атлантом.
    Ювенал, "Сатиры", VIII, 32:
    Nanúm cujúsd(am) Atlánta vocámus:
    Áethiopém Cygnúm: parv(am) éxtortámque puéllam
    Éuropén. Canibús pigrís scabiéque vetústa
    Lévibus, ét siccáe lambéntibus óra lucérnae
    Nómen erít Pardus, Tigrís, Leo; sí quid adhúc est
    Правда, и карлика мы иногда называем Атлантом,
    Лебедем негра зовем, хромую девчонку - Европой;
    А у ленивых собак, с плешинами, вовсе паршивых,
    Лижущих край фонаря, в котором нет уже масла,
    Кличка бывает и "Барс", и "Тигр", и "Лев" и еще там -
    Кто погромче рычит из зверей.
    (Перевод Д. Недовича и Ф. Петровского)
    Nanum cujusdam Atlanta vocamus... В каждом языке, говорил Локк, нетрудно обнаружить ряд слов, которые ни в первоначальном своем смысле, ни в общепринятом не выражают какой-нибудь определённой и ясной идеи. В качестве примера Локк приводит слова: "мудрость", "слава", "обходительность". (Генри Фильдинг, Современный словарь.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Nanúm cujúsdam Atlánta vocámus

  • 14 abripio

    ab-ripio, ripuī, reptum, ere (ab u. rapio), fortraffen, I) fortraffen, fortreißen = von hinnen führen, fortführen, a) eig.: tres naves (v. Sturm), Verg.: beluam, verschlingen (v. Meere), Curt.: coniugem, in weite Ferne führen, Ov.: alqm procul a terra (im Bilde), Cic.: tempestate abripi, Quint. u. (im Bilde) Cic.: abripi vi fluminis, Caes.: abripi vi tempestatis ex Indicis aequoribus, Mela: abripi tempestatibus in Germaniam, Plin.: abripi tempestate ab Africa ad insulam Aegimurum, verschlagen werden, Liv.: abreptus pulchro caedum amore, Sil.: m. Dat., pecora litori abrepta, Plin. ep. 8, 20, 8: v. abstr. Subjj., cum dispersos pavor fugientium abriperet (mit sich fortriß), Tac. – dah. se abr., sich aus dem Staube machen, das Weite suchen, repente sese subito, Plaut.: se foras, Plaut.: sublatis signis se abr., Liv.: domum se abr., Suet. – b) übtr.: alqm a similitudine patris, von der Ä. mit dem V. weit entfernen, Cic. Verr. 5, 30: Romulum si natura ad humanum exitum abripuit, zu einem m. Ende hinausführte, ein m. Ende finden ließ, Cic. de rep. 1, 25: quos leves ob causas damnationis incursus abripuit, die V. rasch ereilte, Val. Max. 8, 1. damn. 5. – II) gewaltsam fortraffen, A) abbeißend usw. = abreißen, nasum mordicus, abbeißen, Plaut. Men. 195: articulos morsu, Phaedr. 6, 28, 5: nodum (v. einem Hunde), Pers. 5, 159. – B) wegnehmend od. wegführend fortreißen, 1) wegnehmend = wegreißen, entreißen, wegnehmen, abnehmen, rauben, corpus, Verg.: quaedam signa (Feldzeichen), Tac.: equos armaquae, Tac.: non dona (Weihgeschenke) tantum, sed simulacra numinum, Tac.: quae regi portarentur, abripiebat, Nep.: quod ille unciatim vix de demenso suo compersit miser, id illa universum abripiet, Ter.: übtr., quā sacer abripitur caeco descensus hiatu, unterbrochen wird, Prop. 4, 8, 5: abrepto amore, der L. beraubt, Prop.1, 13, 2. – 2) wegführend = fortreißen, fortschleppen, a) übh.: alqm intro, Ter.: alqm intro inter manus, Plaut.: alqm inde, Cic.: Cappadocem de grege venalium, Cic.: m. Dat., Antonium simulacro Divi Iuli, Suet. Aug. 17, 5. – b) zur Haft, zur Strafe usw. fortschleppen, alqm, Cic. u.a.: alqm a tribunali, Cic.: alqm de convivio in vincula, Cic: alqm hinc in cruciatum, Ter.: alqm ad quaestionem, Cic.: indemnatum et intestatum abripi, Plaut. Vgl. Garatoni zu Cic. Mil. 22, 69. p. 245 ed. Orell. – c) entführend, raubend fortschleppen, wegführen, entführen, rauben, eam (novam nuptam), Plaut.: familias, Cic.: omnes eius gentis cives, Nep.: coniugem (die Geliebte), Prop.: coniuges ad libita Caesarum, Tac.: Cererem, Cic.: parvolam hinc, Ter.: ex eo loco virginem, Cic.: parvolam (puellam) e Sunio, ex Attica hinc, Ter.: filios e complexu parentum, Cic.: virginem a complexu patris, Liv.: liberos eorum obsidum nomine in servitutem, Auct. b. Afr.

    lateinisch-deutsches > abripio

  • 15 accipio

    ac-cipio, cēpī, ceptum, ere (ad u. capio), hinnehmen, empfangen (Ggstz. dare, tradere), I) = δέξομαι, zur Annahme Dargebotenes hinnehmen, entgegennehmen, abnehmen, in Empfang nehmen, sich geben-, sich reichen lassen, A) im allg.: a) in die Hand: α) lebl. Objj.: accipin argentum? accipesis (= accipe si vis) argentum impudens; tenesis argentum; etiam tu argentum tenes? Plaut.: accipe, si vis, accipiam (verst. et ego) tabulam, Hor.: ex tua manu accepi pateram, Plaut.: acc. pecuniam, Geld nehmen, sich geben lassen, Cic., im üblen Sinne = sich bestechen lassen, ab alqo, Cic., ab alqo per alqm, Cic.: et dans et accipiens, der Geber u. Empfänger (Nehmer), Liv. – m. dopp. Acc., ut id ab se donum (als G.) acciperet, Liv. 20, 50, 11. – als t.t. der Geschäftsspr., rationes accipere, sich R. ablegen (stellen) lassen, Sen.: u. so rationes accipere ab alqo, Cic. – alqd (alci) acceptum referre (ferre) od. facere, jmdm. eine Summe als an uns eingezahlt ins Rechnungsbuch über Ausgabe u. Einnahme eintragen, etw. in Einnahme stellen, jmdm. etw. gutschreiben (Ggstz. expensum ferre, jmdm. als von uns an ihn ausgezahlt zur Last schreiben), acc. ref. bei Cic., acc. fac. bei Gaius u. Plin. ep., u. bildl. = etw. (Gutes od. Böses) auf jmds. Rechnung schreiben, jmdm. etw. zurechnen, jmdm. etwas verdanken, zu verdanken haben (mit u. ohne alci od. alci rei), acc. ref., Cic., acc. ferre, Val. Max. ( auch accepto ferre, Eccl.), acc. fac., Sen.: sibi alqd acc. ref., sich zueignen, Auct. b. Afr. – ähnlich sponsionem acceptam facere, über die Sp. quittieren, Cic. – u. Partic. subst., acceptum, ī, n., das Empfangene, die Einnahme (Ggstz. expensum, expensa, data), codex accepti et expensi, die Einnahme- und Ausgabeseite, das Soll u. Haben (im Buche), Cic.: dass. accepti tabulae, Cic.: ratio acceptorum et datorum, Cic.: accepta et expensa conferre (vergleichen), Sen.: in acceptum referre, etw. in Einnahme bringen, über etw. (im Buche) quittieren, Cic. – β) leb. Objj.: hanc puellam mi (= mihi) in manum dat; accepi (ich nahm sie), acceptam servabo, Ter.: acc. puerum in manum, Iustin.: accipe hanc, nimm sie hin, Plaut.: cuius abavi manibus esset accepta (Mater Idaea), in Empfang genommen, Cic.: u. so armis obsidibusque acceptis, Caes. – b) an od. auf od. in einen Körper od. Ort nehmen, aufnehmen, wohin legen lassen, eindringen lassen, zulassen, α) lebl. Objj.: onus in collum, Cato fr.: alqd in cervices (bildl.), Liv.: alqm in equum suum, Liv.: onera umeris, capitibus, auf die Sch., auf den K. nehmen = auf od. mit der Sch., auf od. mit dem K. tragen, Mela: aquam ore, Plin.: sucos ore aut vulnere, Ov.: auras follibus, auffangen, Verg. – v. lebl. Subjj.: acc. onus (v. Rücken), Cic.: alvus omne, quod accepit, cogit atque confundit, Cic.: navis aliquantum aquae accipit, läßt ein, Liv.: u. so navis omnibus compagibus accipit aquam, Liv.: acc. fumum (v. einem Raume), Col.: accipit (Peneus) amnem Orcon nec recipit, läßt ihn zu, nimmt ihn aber nicht in sich auf, Plin.: campi accipiunt fluvium, fluvius accipitur mari, Curt.: acc. opus, v. Meere, Curt., opera vix, v. Örtl., Liv., rudus, v. Sümpfen, Tac. (vgl. Mützell zu Curt. 4, 2 [8], 8): acc. austrum, nach Süden gerichtet, gelegen sein, Curt.: favonios, Plin. ep.: ab Apennino auras, Plin. ep. – übtr., etw. wie eine Last auf sich nehmen, eine Sache zur Ausführung, ad se litem, Plaut.: alcis causam, Ter.: decumas, Cic.: ein Ungemach auf sich nehmen u. ertragen, contumeliam in se, Ter.: hunc metum, Ter. – Insbes., αα) eine Speise, ein Getränk zu sich nehmen, genießen, cibum militarem, Lampr.: epulas, Dict.: sistendi ventris gratiā poculum, Capit.: antidotum, Spart: herbam in potu, Iustin.: Partiz. subst., accepta, ōrum, n., das zu sich Genommene, Cael. Aur. acut. 2, 40, 234. – ββ) ein Gewand usw. anziehen, anlegen, vestem humillimam, Spart.: praetextam togam, Lampr.: purpuram, Eutr.: endromidem, Iuven.: loricas minores, Veget. mil. – γγ) zur Hand nehmen, stilum, Plin. ep.: libros Graecos, Vopisc. Vgl. (über no. αα – no. γγ) Paucker de latinit. scriptt. hist. Aug. p. 55 sq. – δδ) in eine Schrift aufnehmen, modica ex his accepi, Gell. praef. § 12. – εε) nehmen, mitnehmen, wegnehmen, duas uxores, Itala bei Augustin.: panes, Vulg.: spolia eorum, Vulg. – ζζ) einen Gottesdienst annehmen, in einen Gottesdienst sich einweihen lassen, acc. sacra, gr. παραλαμβάνειν τὰ μυστήρια, Apul. met. 11, 21. – β) leb. Objj.: alqm gremio, alveo, lacu, Verg.: milites urbe tectisve, Liv.: milites ab arce, von der B. aus einlassen, Liv.: alqm in sinus suos, Ov.: armatos in arcem, Romanos in urbem, Liv. (s. Drak. Liv. 9, 16, 2): hostem in Italiam, Liv. – übtr., in ein Verhältnis aufnehmen, alqm in civitatem, in amicitiam, Cic., in deditionem, Caes.: alqm in matrimonium, Suet.: alqm in matrimonium regnumque (zum Gemahl u. Mitherrscher), Tac.: u. so bl. acc. alqam coniugem (als G.), Sen. Octav. 721: u. bl. acc. alqam, Capit. Ver. 2, 3. Eutr. 9, 22. – v. Örtl., die jmd., der in sie eintritt, gleichs. aufnehmen, tellus fessos portu accipiet, Verg.: pavidos Samnites castra sua accepēre, Liv.: amnis ingens fugientes accepit, Liv.: acceperunt tumuli Romanos victores, Liv. – Insbes.: αα) jmd. als Gast empfangen, aufnehmen, bewirten (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 5, 1), alqm apud se, Plaut.: alqm hospitio, Liv., hospitio agresti, Cic.: alqm cenā, Gell.: alqm regio apparatu, Cic.: alqm laute, Hor.: alqm bene, eleganter, Cic.: alqm per triduum hospitaliter, Curt.: accepit homo nemo melius prorsus neque prolixius, Ter. – ββ) jmd. so u. so empfangen = behandeln, freundlich, alqm leniter clementerque, Cic. – übel empfangen = anlaufen lassen, anlassen, schlecht behandeln, zurichten (s. Brix Plaut. Men. 704), ut sum acceptus (angelaufen), Plaut.: alqm vehementer, Cic.: alqm male verbis, Cic.: alqm verberibus sic, ut etc., Cic.: alqm verberibus ad necem, Cic.: u. als milit. t.t., alqm male acc., jmdm. eine Schlappe beibringen, Lentul. in Cic. ep. u. Nep. – γγ) in einer gewissen Reihenfolge jmd. aufnehmen, alter ab undecimo tum me iam acceperat annus, ich war damals eben aus dem elften ins nächste (zwölfte) Jahr getreten, Verg. ecl. 8, 39. – c) sinnlich, durch die Sinne aufnehmen, α) mit den äußern od. innern Sinnen hinnehmen, in sich aufnehmen, auffassen, wahrnehmen, vernehmen, eae res, quae sensu accipiuntur, Cic.: acc. oculis animove sensum, Cic.: acc. alqd animo magis quam vultu, Liv.: accipite animis, Verg. – bes. vernehmen = hören, anhören, sich vortragen lassen, vocem, Curt.: sonitum, gemitum, Verg.: clamorem, Sall.: orationem, Cic.: imperium, Curt.: rationem consilii, Caes.: accipite nunc quid imperarit, Cic.: accipe, quā ratione queas ditescere, Hor.: accipe m. folg. direkter Rede, Hor. sat. 2, 3, 307. – u. mit Angabe der Empfindung, der Gemütsstimmung, mit der man Gehörtes aufnimmt, acc. alqd benignis auribus, Plaut., secundis, adversis auribus, Liv.: pronis auribus accipi, williges Gehör finden, Tac.: acc. alqd aequo animo, durius, severe, Cic.: absol., acc. volenti animo de ambobus, Sall. – m. Ang. wie? durch quo modo, quem ad modum, quam in partem, Cic.: moleste et acerbe, Auct. b. Hisp. – β) mit dem Verstande, Erkenntnisvermögen auffassen, fassen, begreifen, verstehen, quae (pars) quo facilius accipi possit, Cels.: quae parum accepi, Cic.: dah. sich über etw. belehren lassen, acc. causam, Cic. – u. etwas erlernen, lernen, haec arte accipi posse, Cic.: eas (artes) non tum primum, Cic.: acc. celeriter od. non difficulter quae traduntur, Nep. u. Quint. (vgl. no. II, c, γ). – γ) mit dem Urteil etw. so u. so aufnehmen, auffassen, ansehen, nehmen, sich auslegen, erklären, alqd aliter atque est, Ter.: alqd ad od. in contumeliam, Ter. u. Curt.: alqd in bonam partem, Cic., bonas in partes, Phaedr.: verbum in duas pluresve sententias, Cornif. rhet.: alqd in omen, Liv., in prodigium, Tac.: alqd omen (als usw.), Curt.: alqd in maius, Liv.: alqd prodigii loco, Tac.: alqd oraculi vice (wie ein O.), Tac.: ultra mortale gaudium, Tac. – m. dopp. Acc., beneficium contumeliam, Cic.: alqd tamquam suum crimen, Tac.: alqd velut omen belli, Liv.: id omen auguriumque ita acceptum est m. folg. Akk. u. Infin., Liv.: quid accipere debeamus figuram, was wir unter F. verstehen müssen, Quint.: u. so Urbis appellatio, etiam si nomen proprium non adicitur, Roma tamen accipitur, unter der Benennung »Stadt« ist Rom zu verstehen, Rom gemeint, Quint. – m. pro u. Abl., omen pro tristi, Curt.: verisimilia pro veris, Liv.; gurdos, quos pro stolidis accipit vulgus, Quint. – m. quasi, wie fabulas quasi Plautinas, Gell. 3, 3, 10: Mortam quasi nomen, Gell. 3, 16, 11.

    B) prägn., annehmen = nicht zurückweisen (Ggstz. reicere, repudiare), a) eig.: munera, Nep.: usuram iniquam ab alqo, Nep.: est in non accipiendo nonnulla gloria, Cic. – b) übtr., annehmen, nicht von sich weisen = sich gefallen lassen, mit etw. sich zufrieden erklären, etw. gelten lassen, zulassen (Ggstz. abnuere, repudiare, vgl. Seyff. Cic. Lael. 40. p. 284 sq.), frenum (bildl.), Verg.: u. non solum frenos sed etiam iugum (bildl.), Liv.: id libenter, Nep.: satisfactionem, Cic. u. Caes.: vitam, Vell.: condicionem (Ggstz. ferre, stellen, u. repudiare, verschmähend zurückweisen), Cic.: pacem (Ggstz. abnuere), Liv.: orationem, Caes.: omen, Cic., od. id augurium, Liv. (vgl. Müller Liv. 1, 7, 11): nomen, in die Wahlliste eintragen lassen, Liv.: iudicium, sich in ein gerichtliches Verfahren einlassen, Cic.: de plebe consulem non acc., Cic.: acc. rogationem, legem, Cic. (dah. lex accipitur, geht durch, Vell.): u. oft im Dialog, accipio, ich lasse es gelten, ich bins zufrieden, gut, Ter., Hor. u.a.

    II) in weiterer Bedeutung = übh. von andern Gegebenes, Mitgeteiltes, Überliefertes usw. ohne unser Zutun empfangen, bekommen, überkommen, erhalten (Ggstz. dare, tradere, reddere), a) überreicht, übergeben, überliefert usw. bekommen: acc. adulterinos nummos pro bonis, Cic.: pecuniam numeratam ab alqo, Nep.: lucrum, Cic.: librum, litteras ab alqo, Cic.: exercitum ab alqo, Caes.: hoc cultu nitentes vos accepi, Curt.: acc. stipendium de publico, Liv.: hereditatem a patre, Nep.: u. so sestertium vicies a patre, Nep.: solis lumen (v. Monde), Cic. – munitionem, angewiesen bekommen, Sall. – venenum, potionem, (einzunehmen) bekommen, Suet. u. Quint. – nomen, cognomentum, s.d. – morem a maioribus, Cic.: salutem ab alqo, Cic.: originem ab alqa re, Frontin. aqu.: plausum, palmam, Cic.: veniam, pacem, Iustin.: beneficiis ultro datis acceptisque, Cic.: id accipere ab alio vicissimque reddere, Cic. – b) zu verwalten-, zur Verwaltung übertragen bekommen, honorem ab alqo, Cic.: consulatum, Eutr.: provinciam, Cic.: muneris partem, Liv.: imperii Romani administrationem, Eutr.: mare placandum, den Auftrag erhalten, die Ruhe zur See herzustellen, Eutr. – c) sinnlich wahrzunehmen bekommen, α) empfinden, fühlen, erleiden, voluptatem ex alqa re, Cic.; vgl. quam (voluptatem) sensus accipiens, Cic.: acc. vulnus, Cic.: plagam, Varr.: dolorem, Cic.: iniuriam, leiden (Ggstz. facere), Cic.: detrimentum, Caes.: damnum, Hor.: cladem, Liv., cladem apud Chaeroneam, Quint. – β) ver nehmen, hören, erfahren, tertium signum tubā, Curt.: acceptā clade partium, Flor.: multa auribus accepisse, multa vidisse, Cic.: partim quae perspexi his oculis, partim quae accepi auribus, Ter.: cum optatissimum nuntium accepissem m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: postquam acceperunt m. folg. Acc. u. Infinit., Liv.: si te aequo animo ferre accipiet, Ter.: quae gerantur, accipies ex Pollione, Cic. – bes. überkommen durch Hörensagen, durch histor. Überlieferung, m. allg. Acc. neutr., quae neque fieri possunt neque fando umquam accepit quisquam, Plaut.: haec audivimus de clarissimorum virorum consiliis et factis, haec accepimus, haec legimus, Cic. Sest. 139: mit best. Acc., nullum ipsos mare ne famā quidem accepisse, Curt. 9, 9 (34), 6: famā atque auditione accepisse m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: a maioribus memoriā sic accepisse, Cato fr.: accepisse u. a patribus accepisse, u. a maioribus sic accepisse m. folg. Acc. u. Infinit., Cic.: sic a patribus accepimus, Cic.: ut accepi a senibus, Cic.: ut de Hercule accepimus, Cic. – γ) durch Unterricht überkommen, lernen, erlernen, elementa prima litterarum, Eutr.: usum ac disciplinam (Kriegsübung u. Kriegszucht) ab alqo, Caes.: primas artes ab iisdem magistris, Ov. – / accipin = accipisne, accepistin = accepistine, Komik. (s. Müller Nachträge zur Plaut. Prof. S. 101). – Archaist. Fut. exact. accepso, Pacuv. tr. 325. – arch. Infin. accipei = accipi, Corp. inscr. Lat. 1, 202. col. 2, 29: u. parag. Infin. accipier, Nov. com. 97 R. – arch. Partiz. accipiundus Cato r.r. 2, 5.

    lateinisch-deutsches > accipio

  • 16 adimo

    ad-imo, ēmī, emptum, ere (ad u. emo), ab-, wegnehmen: a) übh.: si qui adhaeserant pediculi, adimuntur, Col. 12, 51, 1. – b) etwas Lästiges jmdm. abnehmen, alci compedes (Ggstz. dare), Plaut.: vincula canibus, Ov. – u. jmdm. ein Übel benehmen, ihn davon befreien, curas, metum, Ter.: dolores, Hor. – c) ein Besitztum, Gut usw. jmdm. (ab)nehmen, es ihm entziehen, rauben (Ggstz. dare, donare, addere, reddere, tribuere), alci regnum, vitam, pecuniam, Cic.: alci ordinem (Kompanie), regna, Cic.: munus, Liv.: alci civitatem (Bürgerrecht), Sall. fr.: alci sensus, absprechen (Ggstz. reddere [einräumen] assensionem), Cic.: alci somnum, Cic.: undique fugam, Dict.: spem, Ter.: alci spem deditionis, Cic.: perpetuā virginitate alci spem partus, Liv.: m. ab u. Abl., cum iste a Syracusanis, quae ille calamitosus dies reliquerat, ademisset, Cic. Verr. 4, 151. – poet. m. folg. Infin., benehmen = wehren, verbieten, Hor. ep. 1, 19, 9. Ov. ex Pont. 1, 7, 47. – absol., Ter. Phorm. 276. – d) eine Pers. jmdm. entreißen, alqm (alci), Cic.: puellam leto, Hor. – bes. v. Tode, entreißen, hinraffen, alqm alci, Plaut. u. Ter., dah. poet., ademptus, hingerafft, gestorben, Hor. u. Ov. – / adempsit = ademerit, Plaut. Epid. 363.

    lateinisch-deutsches > adimo

  • 17 alumnor

    alumnor, ātus sum, ārī (alumnus), a) jmd. als Pflegling aufziehen, puellam, Apul. met. 10, 23: adulescentem manibus suis, ibid. 6, 23: Partiz. passiv, puellae in penetralibus virginis alumnatae, Mart. Cap. 9. § 892. – b) Tiere abrichten, canes rabidos et immanes ad tutelae suae praesidia curiose, Apul. met. 8, 17: Partiz. passiv, canes passivis morsibus (Dat. = zu) alumnati, Apul. met. 9, 36.

    lateinisch-deutsches > alumnor

  • 18 arra

    arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – / Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689.

    lateinisch-deutsches > arra

  • 19 asservo

    as-servo (ad-servo), āvī, ātum, āre, in Verwahrung-, in Obhut nehmen, bewahren, aufbewahren, verwahren, festhalten, bewachen, a) als bewahrender, schützender od. bewachender Hüter: tabulas neglegentius, Cic.: Latinos libros magnā diligentiā, Val. Max.: sacra fideli custodiā (v. einer Örtl.), Liv.: corpora mortuorum in conditorio, Plin.: ignem in ferula, Plin.: thynnos sale, Plin.: custodes lecti praedam asservabant, Verg. – ass. alqm ibi, Val. Max.: alqm domi suae, Cic.: ass. alqm vinctum, Ter.: alqm vinctum domi, Plaut.: alqm nocte clausum, Liv., alqm custodiā intentiore, Liv.: Vitruvium in carcerem asservari iussit, Liv.: asservari publicis custodiis, Cic.: quem ad modum est asservatus? Cic. – b) als Beaufsichtiger, Beobachter bewachen, überwachen, nicht aus den Augen lassen, auf etw. achtgeben, oram, Caes.: portas murosque, Caes.: arcem neglegentius, Curt.: u. so bildl., ius neglegentius, Cic. – alqm, Komik. u.a.: puellam nigerrimis diligentius uvis, Catull.: alqm assiduā operā, Liv.: alqm dissimulanter, Liv.: acerrime asservabimur, Cic.

    lateinisch-deutsches > asservo

  • 20 audeo

    audeo, ausus sum, ēre (zsgz. aus avideo v. avidus), I) im mildern Sinne, Lust haben, belieben, mögen, es über sich gewinnen, es übers Herz bringen (s. Brix Plaut. trin. 244. Lorenz Plaut. mil. 231. Ladewig Verg. Aen. 8, 364), a) m. Infin.: non audes mihi subvenire? Plaut.: nihilne adiuvare me audes? Plaut.: auden participare me quod commentus es? Plaut.: aude, hospes, contemnere opes, Verg.: sapere aude, Hor.: nec longius audet abire, Ov. – b) absol. in der parenthet. Formel si audes, wenn du Lust hast, wenn du es über dich gewinnen kannst, wenn du so gut sein willst, da mihi hoc, si audes, Plaut. trin. 244. Vgl. Cic. or. 154 u. sodes. – II) im stärkern Sinne, es übers Herz bringen = etw. ( zu tun) wagen, sich unterstehen, sich herausnehmen, sich unterfangen, sich erkühnen, so dreist sein, zu usw., a) m. Infin.: segregare abs te ausus es, Pacuv. fr.: tun audes etiam servos spernere? Plaut.: puellam sum ausus aggredi, Titin. fr.: sibi cum viro forti ac strenuo negotium esse, qui cum cogitasset, facere auderet, et prius cogitare, quam conari consuesset, Nep.: vide quaeso, ut, qui de meo facto non dubitem dicere, de Ligarii non audeam confiteri, Cic.: ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent, wagen sich heran an usw., Caes.: ut vix quidquam satis certum affirmare ausus sim, Liv.: audeo dicere, ich wage es zu sagen, d.i. zu behaupten, Plaut., Cic. u.a. (s. Klotz Cic. Lael. 1. p. 85): im Passiv unpers. m. Infin. Pass., si animadverterent auderi adversus se tam exiguis copiis dimicari, Nep. Milt. 4, 5 N. u. H. – b) m. Acc.: tantum facinus, Ter. (vgl. locuti magis quam ausi tantum facinus, Liv.): extrema, Verg.: proelium, aciem (Schlacht), Tac.: multa dolo, pleraque per vim, Liv.: privatis ut opibus ita consiliis (aus eigenen Mitteln und im eigenen Interesse) magna ausus magnificeque conata exsecutus, Vell.: m. Dat. od. in u. Akk. (gegen) od. adversus m. Akk., vim cultoribus et oppidanis ac plerumque in mercatores et navicularios, Tac. ann. 12, 55: si quid in morbo petulantius ausi sunt adversus medentem, sich etwas herausnehmen, Sen. de const. sap. 13, 2. – m. in u. Abl. (bei), ausurum se in tribunis, quod princeps familiae suae ausus in regibus esset, Liv. 3, 17, 8: plus in eo dilectu Valens audebat, Tac. hist. 2, 93. – m. pro u. Abl., pro vita maiora audere probavi, Verg. Aen. 12, 814: audendum aliquid pro patria etiam cum periculo ratus, Iustin. 5, 9, 6. – im Passiv, audeantur infanda, si non perniciem nobis cum scelere ferunt, Liv.: omnia et conanda et audenda Magnetibus esse, Liv.: agenda res est audendaque, Liv.: non ab Scipionibus aliis veteribus Romanorum ducum quicquam ausum patratumque fortius quam tunc a Caesare, Vell.: ausis ad Caesarem codicillis, Tac. ann. 3, 67. – c) bei vorhergeh. Negation mit quin u. Konjunkt., ut non audeam profecto percontanti quin promam omnia, daß ich nicht umhin kann, so kühn zu sein, Plaut. asin. 25 sq. – d) absol. (vgl. Nipperd. Tac. ann. 4, 59): hos vero novos magistros nihil intellegebam posse docere, quam audere (dreist sein, dreist auftreten), Cic.: in eiusmodi consiliis periculosius esse deprehendi, quam audere, Tac.: quod (daß sie) sperant, quod audent, omne Caesari acceptum referre possunt, Cic.: si casus daretur, ausurum, Tac.: audendum atque agendum ait in tanto malo esse, Liv.: Romani audendo et fallendo magni facti, Sall. fr.: audendo atque agendo res Romana crevit, Liv.: Caelius audendo potentior, Tac.: duo itinera audendi, Tac.: ausos libertas sequetur, Tac. – m. Praepos., adversus Neronem ausus, Tac. hist. 2, 71: audere in proelia, sich mutig in den Kampf einlassen, Verg. Aen. 2, 347: istas in usque manus, Stat. Theb. 1, 439: in artes, Gratt. cyn. 498: qui auctor audendi pro patria fuit, Oros. 2, 17, 9. – m. Advv., neque ausurum contra Seianum, S. werde sich nicht heranwagen, Tac. ann. 4, 59 extr.: unde rursus ausi, aus dem von neuem sich heranwagend, Tac. hist. 2, 25: longius ausuri, sich weiter vorwagen, Tac. hist. 5, 11. – / Altes Perf. ausi, Cato orat. 63 ( bei Prisc. 9, 47): dah. in Prosa (selbst Cic. Brut. 18) u. häufig bei Dichtern Coni. syncop. ausim, ausis usw., s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 510 u. 511. Fritzsche Hor. sat. 1, 10, 48. – Ungew. Coni. Perf. auserim = ausim, Ambros. ep. 53, 1 extr. – Partiz. ausus passiv, Vell. 2, 80, 3. Tac. ann. 3, 67. Amm. 26, 10, 10 u. bei Dichtern.

    lateinisch-deutsches > audeo

См. также в других словарях:

  • PUELLA — puellam …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • DISPARAGARE — apud Matth. Paris A. C. 1236. Puellas nobiles wardis, ac maritagiis, quas dant suis, disparagant: est imparis conditionis generisqueve duos matrimonio copulare. Invaluit enim iam olim apud Romanos, aliosqueve consuetudo, ut viri nobiles uxores… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTA — i. e. Sponsa rite deducta, Hebraeis Gap desc: Hebrew, neque ante dicebatur, tametsi ex sponsalibus plane matrimonium esset satis contractum initumque: Sponsum appellabant Gap desc: Hebrew et Gap desc: Hebrew, Sponsam. Gap desc: Hebrew et Gap desc …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Old Latin — For Old Latin translation of the Bible, see Vetus Latina. Old Latin Prisca Latinitas Titus Maccius Plautus, an O …   Wikipedia

  • SOP-Sprache — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • SOP-Sprachen — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • SOV-Sprache — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • SOV-Sprachen — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • Subjekt-Objekt-Prädikat — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • Subjekt-Objekt-Verb — In der linguistischen Typologie sind SOV Sprachen (Subjekt Objekt Verb) diejenigen Sprachen, in denen standardmäßig Subjekt, Objekt und Verb in dieser Reihenfolge in der Satzstellung auftreten. Im Deutschen tritt SOV in Nebensätzen auf („Als… …   Deutsch Wikipedia

  • Langue SOV — Une langue SOV est, en typologie syntaxique, une langue dont les phrases suivent, généralement, un ordre sujet objet verbe. Le basque, le japonais et le turc sont de ce type. Certaines langues, comme le français avec les pronoms objets (« je …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»